Dlaczego uczniowie nie poznawali Jezusa po zmartwychwstaniu?

Dzisiejsze czytanie nawiązuje do jednej z większych tajemnic lub niejasności Nowego Testamentu. Otóż uczniowie nie poznawali Jezusa po zmartwychwstaniu. Ergo – Pan Jezus nie był do siebie podobny. W sensie fizjonomii, ciała, nie był tym, którego znali, który umarł i ten sam w tym samym ciele wstał z grobu.

„A gdy ranek zaświtał, Jezus stanął na brzegu. Jednakże uczniowie nie wiedzieli, że to był Jezus” [Link] Podobnie było z drogą do Emaus, gdy dołączył do nich i szli tak prawie cały dzień i – znów – nie poznawali Go. Jak to możliwe? Tłumaczenie, że ich „oczy były jakby na uwięzi” nie jest przekonujące. Poznawali Go dopiero w trakcie pewnych czynności, a! to On! A to znaczy, że fizycznie, siebie, tamtego siebie, chyba… nie przypominał.

Temat ten przez kilkadziesiąt lat jak słucham różnych przekazów, nigdy nie był w nich poruszany, a sam w sobie jest niezwykle ciekawy, bo wydaje się, że obala prymitywny pogląd, że dokładnie to ciało z grobu wstanie do życia.

Jest to ciekawy temat, bo gdyby cała opowieść była fikcją stworzoną przez uczniów na użytek tworzenia nowej religii poprzez wprowadzenie w błąd odbiorców, to raczej nie wymyśliliby takiej niedorzeczności, jak nie poznawanie Pan Jezusa po zmartwychwstaniu. Przeciwnie, napisaliby i opowiadaliby, że widzieli Go takim, jakim był za życia, tylko zdrowym i żyjącym. To by się – mówiąc potocznym językiem – trzymało kupy i byłoby przekonujące. A jednak zapisali, że nie mogli rozpoznać, że to On. Że dopiero potem, przy okazji, pod natchnieniem itd. Ciekawe.