“Ale głupstwo zrobiłem – pomyślał sobie – … Człowiek jest podły i do wszystkiego się przyzwyczaja”.
Zamyślił się.
“A co, jeśli zełgałem – jęknął magle mimo woli – jeśli człowiek wcale nie jest podły sam przez się, to jest jako cały rodzaj ludzki, wówczas oznaczałoby to, że wszystkie skrupuły to tylko przesądy wymyślone dla postrachu, że żadne granice nie istnieją, i tak powinno być…”
– Fiodor Dostojewski, “Zbrodnia i kara” s. 53.